De Gooi en Eemlander door Wilma Klaver Hoofd Kunstredactie
In het Gooi, de Vechtstreek en het Eemland is de belangstelling voor kunstbeoefening groot.Sommigen maken er hun beroep van, voor anderen blijft het een hobby. Wat telt is passie! Heilig vuur volgt regiogenoten die musiceren, toneelspelen, schilderen of op een andere wijze actief zijn. Vandaag: Kunstschilder Ton de Kruijk (1951)
Het spreekt eigenlijk vanzelf dat Ton de Kruijk een afbeelding van zijn schilderij "Basilica"op de uitnodiging van zijn nieuwe expositie zette. Bij binnenkomst van zijn Galerie aan de Landstraat in Bussum trekt het schilderij te midden van al het andere nieuwe werk direct de aandacht.
Hoog reikende bomen suggereren een kathedraal; sferische wezentjes met ragfijne vleugeltjes voeren je mee de diepte in; in de vegetatieve architectuur ontwaar je een reusachtige vogelpoot, doemen koppen op kijken ogen je aan.
De opzet is nieuw."De achtergrond heb ik gemaakt met een paletmes"vertelt de fijnschilder die daarop laag over laag in olieverf de voorstelling zijn karakteristieke diepte gaf.
Een subtiele revolutie in het werk van de kunstenaar wiens werk zich evolutionair volgens natuurwetten lijkt te ontwikkelen.
Van oorsprong is Ton de Kruijk (1951) landschapschilder. Nog altijd beheerst hij dit specialisme tot in perfectie, hij maakt ze voor de lol , geeft er les in.
Ze zijn de basis voor het echte werk.
Dat landschap is altijd het Gooi, de kunstenaar is er aan verknocht.
"Ik ben geboren in Ankeveen, heb in Huizen gewoond en nu in Bussum.
Ik zou ook nergens anders kunnen wonen, we hebben een half jaar in Zandvoort gewoond, dat was vreselijk ".
In het bos op de hei maakt hij "krabbeltjes".
In het atelier begint het reflecteren, laat hij de beelden komen en werkt hij zijn "visioenen"uit.
"Het landschap prikkelt de fantasie. Het verrast mij ook wat er komt. In het landschap zie ik terug wat er in mijzelf omgaat. Zo heb ik mijn eigen beeldvocabulaire ontwikkeld".
Het surrealisme van de jaren'60 en'70 was zijn vertrekpunt. "Dat vond ik toen wel interessant".
De Kruijk ging verder dan bijvoorbeeld Carel Willink. Hij werkt intuïtiever, laat los. Zijn stijl; heeft zich ontwikkeld tot een soort meta realistische barok, overdadig en koortsachtig zoals de barok in zuidelijke landen.
Het kleurgebruik daarentegen met zijn rustige aardkleuren en waterige blauwen, is heel noordelijk. Dat geeft zijn werk weer iets ingekeerds.
Ton de Kruijk behoort tot die kunstenaars die het landschap een ziel toe kennen zoals Armando met zijn "schuldig Landschap"en striptekenaar Marten Toonder- van wie de Kruijk een groot fan is- die de bomen laat praten. Deze mix maakt zijn werk moeilijk te plaatsen en niet direct toegankelijk. Je moet er moeite voor willen doen. En dat is niet van deze tijd."het valt buiten de orde"weet de Kruijk."maar ik maak ook geen kunst om te pleasen. Ik heb pretenties, Kunst moet verontrusten,"Tegen de stroom in heeft hij een goede klantenkring opgebouwd, mensen die van zijn werk houden en het verzamelen. "Heel divers publiek. Gevoel voor beeld is niet voorbehouden aan een bepaalde klasse".
Twee keer per jaar laat hij zijn nieuwe werk zien in zijn Galerie aan de Landstraat.
Het pand is onmiddellijk herkenbaar aan de klimop die weelderig langs de ramen en deur groeit.
"Dit is een lot uit de loterij. In "92 zijn we hier gekomen, boven woon ik met mijn vrouw beneden is atelier, galerie en lesruimte".
Om de artistieke vrijheid te kunnen bewaren geeft de Kruijk al jaren les en neemt hij enkele portretopdrachten per jaar aan. Van beide geniet hij ; de kunstenaar is zeer gesteld op zijn cursisten ik houd van mensen"- en de portretopdrachten zijn vaak dankbaar werk, vertelt de kunstenaar. Ik laat opdrachtgevers veel vertellen over zichzelf of over degene die ze geportretteerd willen hebben .Dat verwerk ik in de achtergrond. Ik laat me dan helemaal aansturen ,"Soms gaat het om iemand die overleden is. Zo'n portret kan veel troost bieden".
WILMA KLAVER kunstrecente De Gooi en Eemlander