Mijmeringen 14
"Weerspiegeling Hilverbeek"
acryl
"Weerspiegeling Hilverbeek"
60x90cm.
Weerspiegeling Hilverbeek
‘Onze daden vormen de enige spiegel waarin we zien wat we kunnen zijn’,
aldus de Schotse schrijver, historicus en wiskundige Thomas Carlyle (1795-1881).
Carlyle was geobsedeerd door orde, plichtsbesef en lotsbestemming.
Een calvinist eigenlijk.
Geen wonder dat hij in daden de weerspiegeling van het kunnen zijn zag.
Want die daden waren allemaal allang voorbestemd,
volgens het plan van de grote roerganger.
Piet Mondriaan (1872-1944),
een van de kampioenen van de rechtlijnige kunststroming De Stijl,
moest net als Carlyle niet veel hebben van de reële en zichtbare weerspiegeling.
Zeker niet die van de natuur, met haar gebroken, gedraaide en gebogen lijnen.
Een herfstblad waarop zonlicht rust, drijvend in het water van Hilverbeek,
als een verstrooide droom …
Carlyle en Mondriaan hadden er korte metten mee gemaakt.
Maar daar is toch niks Boogiewoogie aan,
overal rechte, horizontale en verticale lijnen,
primaire kleuren en niet-kleuren, zwart, wit.
De natuur swingt, danst.
Ga maar eens zitten aan een spiegelgladde vijver,
en zie hoe de hemel, bomen en gras zich herhalen onder de aarde
– vrij naar het gedicht Aan een Vijver van Rutger Kopland (1934-2012).
Ze slingeren en kronkelen, en nu ja,
misschien laten ze wel zien wie je had kunnen zijn of kan zijn …
maar dan wel zoals Kopland bedoelde;
‘De wereld is onverschillig,
de mens spiegelt zijn eigen bewustzijn aan wat hem omringt,
wat even ontluisterend als troostrijk kan zijn’.
Bronnen
Walther, Ingo, F. en K. Ruhrberg, Kunst van de 20e eeuw, 2 dln. (Bonn 2005).
Monna, J., ‘Geluk was een dag aan een vijver’, Trouw (6 april 2013).
Bommel, van, M en H. Janssen, Inside out Victory Boogie Woogie (Amsterdam 2012).
Bijpassende muziek:
Dvorak cello concert op 104, tweede deel, adagio ma non troppo.
Truls Mork cello
Oslo Philharmonic Orchestra o.l.v. Mariss Jansons
EMI 7243 56 1838 27
Reageren?